The Boy Lapot Show

Noong panahon ng depresyon, may isang magiting na probinsyano ang sumubok na iligtas ang mundo sa tiyak na kapahamakan. Siguro kung ire-enactment natin ang mga sagupaan niya ay parang nanood tayo ng 300 at Troy sa isang pelikula. Ganoon siya kalakas. Kung ihambing naman natin ang buhay niya sa mga kwento sa libro ay parang nagbasa ka ng talambuhay ni Pareng Bonaparte. Ganyan siya ka-maimpluwensiya.

Siya si Boy Lapot.

Wala pang nakakasaliksik sa tunay na misteryo na bumabalot sa kanyang pangalan. Basta na lang pagsilang ay tinawag na siyang Boy Lapot.

  

Ang katotohanan niyan ay stepping-stone niya lang ang pagiging barako. Bading talaga siya at nagtatago sa pangalang Geisha. Hindi loko lang! Nagbabalat-kayo lang syang maging superhero pero ang totoong sinusumamo ng kanyang damdamin ay ang pagsusulat. Bata pa lang daw, kwento ng kanyang Nanay Auring ay nauubos ang stock ng abaca nila sa pagawa ng papel para masulatan niya. Aniya pa ng kanyang Tatay Mando nang tanungin siya ng kapitbahay tungkol sa talent ng anak, “Di ko nga alam, basta noong maliit siya, mahilig na siya magbasa nang Taliba at People’s Tonight. Minsan, Hiwaga Komiks 'pag sorang bagot na siya.

Kung mapag-usapan naman ang looks ay hindi rin magpapahuli si Boy Lapot. Ayon sa nakasaksi sa isang madugong laban niya sa Sapa ng Cabasi, matipuno daw ang katawan nito. Hindi raw nagkakalayo ang diet nila ni Machete pati  na ang vital stats. Mataas daw ang hairline nito pero in fairness hindi siya nakakalbo, napapanot lang. Medyo mahaba daw ang buhok niya dati, ang hati ay ala Rizal. Moreno pero dahil trending ang pagpapaputi eh sinubukan nya rin minsan gumamit ng Likas Papaya. At ang kapansin-pansin sa lahat ay ang marka sa kanyang batok na hugis L. Nagkakamali ka, hindi ito tattoo ng unang letra ng kanyang pangalan. Pinaniniwalaan daw na kapag nakita ito ng mga kababaihan ay may kung anong kamundohan ang pumapasok sa isip nila.

Pero dahil nga malakas ang tawag ng pagsusulat ay tinalikuran na niya ang pagiging mandirigma at ang pagiging likas na habulin ng babae.  At dito pa lang nyo masasaksihan ang tunay na Boy Lapot Show. Ang pinaka engrandeng show sa buong mundo.

Unica Hija

Siyam na oras sa trabaho at ang lahat ay para na sa kanya. Kaya naman pagkagaling dito, agad siyang umuuwi ng bahay. Sa duyan, taimtim nyang minamasdan ang hugis ng mukha, ang kulay ng mata, ang tangos ng ilong at ang pula ng labi ng isang babae na tila bang pintor at saka pininta sa kanyang alaala. Binuhat niya ito at hinalikan sa pisngi sa sobrang pananabik. Kahit hindi niya forte ang musika ay tinuring niyang entablado ang sala para siya ay kantahan. Kalong-kalong sa kanyang mga braso ay dinuyan niya sa hangin hanggang sa makatulog. Ang panandaliang sandaling iyon ay kanyang lunas sa buong araw na pagod. Ang pagmamahal niya sa kanya ay parang ilog, hindi napapagod sa pagdaloy.

Kapag siya ay umiiyak, hindi rin siya mapakali. Inaalok niya ito ng maiinum, tinatanong kung ano ang gusto niyang kainin, at kulang na lang ay pigain niya ito para malaman lang kung saan niya gustong pumunta. Ngunit hindi ito sumasagot kaya binabasa niya na lang sa kanyang kilos at galaw.  At kung magigising man ito sa madaling-araw at bubulabugin ang kanyang mahimbing na tulog ay pinapangako niyang hindi magrereklamo. Titiisin niya ito dahil ang pagmamahal niya sa kanya ay walang hanggan.

At tinuring niyang prinsesa, araw-araw siyang pinaghahandaan ng masarap at masustansiyang pagkain. Maingat niya ring pinapaliguan at nililinisan ang mga maseselang bahagi ng katawan nito. Sinisugarado niya ring hindi ito dadapuan ng lamok, langaw at kung ano pa mang mga insekto.  Ang kanyang higaan ay kasing lambot ng bulak at kasing linis ng ulap sa puti. Habang mahimbing itong natutulog sa tanghali, siya naman ay gising na para bang isang sundalong nakabantay. Dahil ganoon siya kahalaga sa kanya. Hindi masukat at hindi mabilang ang kanyang pagmamahal.

Gusto niyang ibigay ang lahat ng kanyang makakaya. Gagawin niya ang lahat kahit na alam niyang mapait, masakit, at mahirap ang landas na kanyang tatahakin. Nais niyang ibahagi sa kanya ang anuman naging kulang sa kanyang buhay. Dahil mahal na mahal niya, ganoon lang kasimple. At ang tanging hangad niya lamang ang maging isang mabuting ama.

Siya si Renato habang nakaupo sa kama, tinititigan ang pitong-buwan na babaeng anghel sa sinapupunan ng kanyang asawa at sabik na sabik na itong makita.

Mga Pogi Tips at Da-moves sa Panliligaw

Dear Boy Lapot,

Tawagin mo na lang po akong si Boy Kipot. Hihingi po sana ako ng payo sa iyo tungkol sa panliligaw. Hindi naman po ako pangit at may maganda naman po akong trabaho pero parang kulang. Hindi pa rin po ako sinsasagot ng nililigawan ko. Can you teach me how to dougie, este hihingi po sana ako ng pogi tips at mga da-moves sa chikas?

Salamat,

Boy Kipot

Magandang umaga kung umaga mo itong mababasa Boy Kipot. Una sa lahat, hindi ko akalain na may  mas  sasagawa pa sa pangalang Boy Lapot.

Pogi tips at da-moves ba kamo? Lumapit ka sa tamang tao, maliban kay Bravo Dakila. May kwaderno at Mongol 1 na lapis ka na ba? Pwes ilista mo ang mga tips na ito:

1.       Noong nagseminar  ako sa lolo ko, hindi mo naman talaga kailangang maging kamukha sa Tom Cruise o si Aga Muhlach para mapasagot ang isang dilag. Ang tunay na kailangan mo ay ang wastong hygiene. Ano ang ibig kong sabihin? Ang totoong pogi ay malinis sa katawan, magaling magdala ng damit at may malusog na pangangatawan. Totoo na madali makapick-up ng chiks kung pogi ka pero hindi pangmatagalan iyon. Kapag nalaman ng chiks na may anghit ka pala e parang sinapawan ng anghit ang pogi mong mukha. At sa tuwing makikita ka ng babae, eh anghit ang una niyang naaalala nila at hindi kung gaano ka blue ang mata mo.

2.       Isaipuso mo ito: Hindi mo kailangang maging pogi para maging pogi. Kahit simpleng puting damit lang kung malinis at plantsado naman ito ay magdadala ito ng magandang mensahe sa dalaga. Aanhin mo yung lalaking madaming bling-bling sa katawan kung mukha naman siyang sako ng semento sa kanyang damit.

3.       Boy Kipot (natatawa talaga ako sa pangalan mo) alam mo, gawing mong pabor sa iyo ang maganda mong trabaho. Ang nais kong sabihin ay mag-ipon ka at i-surprise mo siya. Hindi lahat ng babae ay gusto ang surprise pero maniwala ka sa akin, mahalaga sa kanila ang effort. Halimbawa, mahilig siya sa mga banda. E di surprise mo siya ng libreng ticket sa concert ng Parokya Ni Edgar o kaya ng Kamikaze. Siguradong riot sa saya yung date niyo.

4.       At ito ay pinakatatagong resipe sa panliligaw na pinagpasa-pasa ng mga ninuno namin hanggang sa napasakamay ko. At ngayon ay ibabahagi ko sa iyo. Huwag kang manligaw. Malabo? Ganito yun. Naniniwala kasi kami na kapag nanliligaw ka ay parang nag-iibang tao ka na. Ang dating ikaw na simpleng pumorma ay paconyo-conyo na ngayon para lang mapansin. Nagtatag-english ka na rin para sosyal daw. At nakiki-ipad ka na rin para maging in. Ang punto ko ay dapat maging totoo ka sa sarili mo. Ang side effect kasi ng panliligaw ay parang nagpapa-impress ka lang para makuha ang matamis niyang “Oo” at tapos ano? Balik sa dating mga pangit na gawi? Tsaka ilarawan mo ito:

Boy Lapot: Petra, pwede ba kitang ligawan?

Petra: (parang hindi alam ang sagot). Hmmm, tingnan natin.

Sa puntong ito, parang direkta mo siyang inaatake at parang alam na agad ng girl ang patutunguhan ng saranggolang pinalipad mo.  Subukan mo kaya ang ganitong hirit:

Boy Lapot:  Petra, alam mo mukha kang nurse?

Petra: Bakit?

Boy Lapot: Kasi parang ang galing mong  mag-alaga ng puso. Biro lang. Kasi parang ang linis mo manamit. May lakad ka ba mamaya? Kain tayo ng isaw sa kanto.

Petra: Boom. Tara. Libre mo ko ha.

O di ba, may pick-up line ka na, hindi pa nakakailang sabihin na gusto mo makasama yung babae. At parang natural ang dating. Hindi nanliligaw. Hindi rin nagpapa-impress.

Hanggang dito na lang. Tsaka palitan mo na yang Boy Kipot mo. Hayaan mo na lang ako ang may masagwang pangalan. Sana sa mga da-moves na binigay ko ay maliwanagan ka na. At yung super secret recipe ng mga ninuno namin ay pwede mo nang ibahagi sa mga apo mo. Sigurado akong pagkatapos mong mabasa ito, ay kayo na ng sinusuyo mo.

-Boy Lapot-

Easy Steps on How To Eat Magnum

Hindi ako nagmumura pero tang-ina naman oh, kailan pa at pati ba naman ang pagkain ng Magnum, status symbol na.  Sino nagsabing nagmumura ako, king-ina tusok-tusokin ko. Chismis lang yun. Sang-gala, balita ko kapag kumain ka daw ng ice-cream na yan eh feeling royalty ka daw. Kung hindi ka pa nakatikim, eto ang tamang paraan ng pagkain nito.

1.       Una, may pambili ka ba? Kung wala huwag mo na basahin ito. Kasi sosyal daw ang kumain nito. Maghanda ka ng 55-60 pesos. Kasi ang presyo nito ay depende kung saang 7-11 ka bibili.

2.       Tapos i-take home. Dahan-dahan lang sa paghawak para hindi masira ang foil or kung ano man ang tawag sa tang-inang cover nito for picture-taking for purposes. At siyempre bilisan ang paglalakad para hindi agad matunaw. Tapos take a bite. Take note: one bite lang ha para magandang tingnan sa picture.

3.       At ito na nga ang pinaka-highlight, ang picture-taking. Kung my iphone 4s ka, mas maganda. Kunan ang sarili na kinakagat ang Magnum at ipikit ang mata kunyari masarap na masarap kahit niloloko mo lang ang sarili mo. Para mas mataas ang pixels, mas maganda kung DSLR ang gamit mo.

4.       Mag-online. Facebook o Twitter. I-upload ang pix at lagyan ng caption: “My Magnum Experience”. Tapos post mo sa status mo: “Magnum anyone? Omg, Nakakaadik talaga siya. Super sarap”.  Opps, wag mahiya.  Pwede mo ring palitan ang OMG ng WOW o ano pang keme-keme.  Tang-ina this. 

5.       At wag nang mag-atubili. Ano pa ang inaantay mo? Bili na ng Magnum para isa ka maging ganap na miyembro  ng asosasyong sunod-sunod sa uso. “Bigyan ng jacket yan at Willy’s phone”.

Hindi ko lang talaga maunawaan. Para sa ilan achievement na sa buhay ang makabili ka ng Magnum. Pero 60 pesos para sa ice cream stick, eh maghalo-halo na lang ako. Pero tang-ina talaga ang  nagkakalat na nagmumura ako, umayos ka na. Patira kita kay Boy Hagdan. King-ina niyo ah, bibili nga ako mamaya. Ma-try nga ang Magnum na yan. Pero bago yan, tanongin ko muna si SimSimi.

Ako: Masarap ba ang Magnum?

Simsimi: Yuck, sosyalera ang mga kumakain niyon.

Ako: Talaga. Bakit?

Simsimi: Mahal kasi yun. Pero masarap yung classic.

Ako: Talaga!

Simsimi: Vice Ganda, ikaw ba ito? Pauli-ulit ka kasi. Unlimited.

Suma Cum Laude

Habang naglalakad pauwi ay sinusulat na ng utak ko ang mga nilalaman nito tungkol sa nangyari mga apat na oras ang nakalipas. Nag-uunahan ang aking paa at isipan papunta sa bahay dahil baka bago pa ako makarating ay makatakas pa ang sama ng loob.

Noong nasa departamento ka namin ay hangang-hanga ang mga bago sa lalim ng boses mo, sa mga mabulaklak mong pangungusap at sa iyong malinis na pananamit. Maliban sa akin. Noon pa man ay wala talaga akong bilib sa iyo.

Sa tuwing pinagbubunyi mo ang pinagdaanan mo sa iyong OJT ay parang mahuhulog na ang panga nila sa pagkamangha. Naubos ang salitang “Wow, ang galing mo naman”, kapag kinukwento mo ang pagiging honor student mo.

Dahil sa katangiang ito, alam ko na madali mong makuha ang gusto mo. At na-promote ka nga bilang bisor. Pero salamat at ‘di sa departamento natin. Namin na ngayon.

Masaya ako kapag nakakakita ng mga taong umaakyat ng isang hakbang sa hagdan ng tagumpay.  Tulad mo.

Pero pusang-gala, hindi ibig sabihin noon na kalimutan mo na kung saang departamento ka galing. ‘Di ka marunong lumingon. Parang hindi ka naging isa sa amin. Magkastiff-neck ka sana. Hiniwalay mo na ang sarili sa dating gubat na humasa sa iyo para maging isang mabangis na leon. Tulad ko.

Okey lang na pagsabihan mo ako sa isang bagay na hindi ko pa nababasa o nalaman dahil nauna ka lang nakabasa, pero ang taasan ng boses at hiyain ako sa harap ng departamento, aba anak ng tupa, ibang usapan na yan. Pwede mo naman ibahagi yung nabasa mo diba sa paraang hindi pasigaw na para bang gusto mong malaman ng lahat na magaling ka.

Ang sa akin lang naman ay parang hindi tayo magkakilala dati. Parang hindi magkasama dati. Ano ba naman ang kausapin mo ako ng mahinahon at talakayin kung ano ang mabuting gawin sa isyu ng bata mo? Di ba mas madaling gawin at kaunting lakas lang ang mababawas sa payat mong katawan? Ganyan kasi ang natutunan ko sa departamento na ito. Ang gawin ang payak pero mabisang paraan. At siyempre ang gawin kung ano ang kayang gawin. 

Sa wakas, nailatag ko na din sa blog na 'to ang mga hinuha na kanina pa naglalaro sa utak ko. Okey na ako. Siyangapala, hindi ako nakikinig sa mga kwentong OJT mong kabaduyan. At kung Magna Cum Laude ang yabang mo, Suma Cum Laude ako.

Man in the Mirror

I can feel love in your eyes. I can see sadness in your heart. I see love in your hate. I see all the truth in your lies. I see your weakness in your strength.  I see your success in your failures. I see your sorrow from your smile. I see you want to be superman but you don’t have a cape to carry them all.

I can see, you look like your mom. I can see your future in her past. I see all her sufferings in your clothes. I see your dad’s sweat in your tuition fee. I see your brother’s jealousy. I can see their bags were smaller than yours.

I see you have a job now.  But I can still see the pain hidden in your pride. I see where you stand now from where you fall. I see your plenty table in their none. I can see you’re sleeping in soft mattress I see them in banig (woven mat commonly made of dried coconut leaves). I see your burgers in their dried fish. I see your blame in yourself.

I can see your mom smiling to you. I can see your dad drinking beer with you. I can see your brothers sharing stories about their first crushes. I see your family in eating a bountiful table. I see them all with you together.

But then I close my eyes, I see it was you all the way. Through my rise and fall, I see you’ve been my only friend. I see they will understand me someday. 

And I see nobody else but myself.

I stand up and I still look fucking gorgeous in front of this broken mirror. And I was just talking to the man in mirror.                                            

Reality Show

Parang newspaper, Facebook agad ang unang binuklat ni Petra pagkagising sa umaga kahit hindi pa nagmumog o naghilamos. Nasasabik siyang malaman kung ilan ang nag-like at nag-comment sa post niya kahapon.

Pagkatapos kasi magwithdraw ng sahod, bumili siya ng isang paris ng Fitflop at dalawang Lacoste na bag at agad niya itong kinuhanan ng litrato, siyempre kasama siya with matching Korean peace sign pose. Umorder ng Mocha Latte sa Starbucks para tumambay baka sakaling makita siya ng mga friends niya atleast andoon siya at, of course, makiwi-fi na rin. Konting cropping at edit, ready to post na tsaka dinagdag niya sa album na “My Branded Collections”.

Yan si Petra. Mayaman. Glamorosa. Magara.  Sa Facebook.

Newspaper ang kinuyukot ni Aling Loling para pasigahin ang mga kahoy. Nilagay sa kalan ang takuring uling uling na sa luma para makapag-init ng tubig para sa kanyang kape na gawa sa sunog na bigas. Ito ang hudyat ng umaga ng nanay ni Petra. Tumatambay sa kapitbahay para kamustahin ang anak dahil friends daw sila ni Petra sa Facebook. Hindi pa rin daw nagreply sa message niya. Humihingi pala ito ng pambili ng gamot ng kaniyang ama na kasing mahal ng kanyang Fitflop. Umaasa din sana siya sa pangdagdag sa tuition ng kapatid niya na kasing-presyo ng kahit sa isa niyang Lacoste na bag. Dahil sahod pala ng anak nito kahapon.

Ito pala si Petra. Sa Totoong Buhay.

(Si Petra ay likhang-isip lamang ni Boy Lapot at hindi totoo. Kung pangalan mo ay Petra, pwes palitan mo na.)

Kumikitang Kabuhayan sa Undas

Ngayong Undas, pupunta ka sa sementeryo at dadalaw ka sa mga kamag-anak mong pumanaw na.  Ganito ang eksena para sa iyo, pero sa ibang kababayan natin ito ang perfect timing para sa kumikitang kabuhayan ngayong Araw ng mga Patay.

Lolo Barbers: Ang inyong friendly sepulturero. (from google images)

1. Maging instant sepulturero. Sa ganitong kapanahonan, tiyak na maraming gustong magpalinis ng mga nitso. Kaya tiba-tiba ka rito. Wala kang puhunan, basta may pala ka o anumang advance tools na panghukay, you are fit for the job. At ang pinakamahalaga sa lahat, kelangan mo rin ng lakas ng loob para harapin ang mga smiling faces na mga kalansay.                                                            
2. Maging isang candle collector. Yung taga-ipon ng mga tunaw at tira-tirang mga kandila para i-recycle at “taraan” may brand new kandila ka na. Pero para hindi halata kelangan lagyan mo rin ng design at dapat it comes in different colors.
3. Maging isang walking flower shop. Dapat tapatan mo yung candle collector dahil kung magkapares ang tokwa’t baboy at si Porky at Choppy, may bulaklak kapag may kandila. Ang pinakamagandang shop location ay doon mismo sa bungad ng sementeryo.
4. Maging vendor ng pamatay-uhaw. Wala man itong kinalaman sa patay pero in pa rin ang mga pamatid-uhaw tulad ng ice-tubig, ice candy, ice pop at ice mismo. Kung gusto mo nang mabilisang kita, magbenta ng juice. Secret ingredients: maraming tubig, maraming asukal, maraming ice at tatlong kutsarang concentrated ng orange juice. Ibenta mo sa dalawang piso, patok na patok sa takilya yun. Ingat lang kay Mike Enriquez.
5. Kung magbenta ka ng alak, sigarilyo at baraha, dapat pa-sekreto lang. Kung ito ang pinili mong business, kelangan mo ng matinding training. Sales talk pa lang matindi na. Kelangan may kapit ka din kina chip at sarhento. Dahil ang mga ito ay ipinagbabawal na sa loob ng sementeryo kasama ng mga matutulis at matatalim na bagay.

Maliban sa taas, pwedeng na ring rumaket in advance.

1. Sumali sa o mag-organize ng custome-making contest.  Kung kinakatakutan ka sa inyong barangay o kung kamukha mo si Diego, malaki ang tsansa na mananalo ka.
2. Kung miyembro ka ng beki society, sumali sa mga gay contest. Ewan ko kung nagkataon lang at wala akong hinanakit sa mga katropa nating beki pero doon sa amin marami ang gay contest tuwing Halloween. Siguro katuwaan lang para mawala ang takutan. Balita ko sold out daw ang mga tickets.
3. At siympre ang walang kamatayan business kapag Halloween ang mga maskara, kalabasa o pumpkins, at mga candies para sa mga kids. Minsan sumama ako sa mga kids sa Alabang para mag-trick or treat. Walang-hiya puro treat, sumakit lang ang ipin ko sa kakain ng mga kendi na hugis uod.

Kung wala ka namang gagawin, tumambay ka na lang sa bahay at manood ng The Ring mag-isa. Pero kung gusto mo talagang matakot, bumili ng piratang CD sa Recto at panoorin ang Maguindanao Massacre starring the Ampatuans.

Mukha Libro 3

Hindi ko naatim na aabot sa part 3 ang paksang ito (Part1 at Part 2) at ang lahat ng taong may kinalaman sa nabanggit sa baba ay bagsak sa GMRC o Values kung nasa high school ka o di kaya Etiquitte kung sa kolehiyo ka naman. Pero kung hindi mo napag-aralan ang kahit na isa diyan, sige common sense na lang.

Ang Facebook ay isang paraan para makipagsalamuha.  Ibig sabihin parang isang malaking pamayanan lang siya na nilagay sa Internet. Tulad sa isang pamayanan, nakikipagkapwa-tao tayo. Kinakausap natin ang ating mga kakilala. Binabati natin ang mga kaibigan sa birthday nila at siyempre hindi mawawala ang picture-picture sa mga okasyon na tulad nito. Ganoon din sa Facebook. Tulad din ng  isang pamayanan, may sinusunod din tayong tamang asal sa pakikipagkapwa-tao.

http://www.google.com.ph/imgres

Kaya mag-review muna tayo.

1. Ang Facebook ay hindi diary. Hangga’t maari i-post lang ang mga pinakamahalagang pangyayari sa araw-araw na buhay mo. Lalo’t na kung wala naman itong kinalaman sa pagtaas ng ekonomiya.  Kaya kung 99 ang marka mo sa GMRC, di mo ipo-post ang bawat paghakbang mo papunta ng paaralan, opisina o maging sa Bora. Paano pala kung serial killer ako?

2.  Ang Facebook ay hindi photo album. Pwede kang gumawa ng album doon pero huwag naman pati yung tumatae ka at naka “peace sign”. O kaya yung lumalabas na ang mga hindi dapat lumabas lalo’t na kung maitim yun. Huwag din po basta na mag-tag ng tag. Paano kung ayaw ng taong iyon na i-tag siya kasi malaki pala ang tiyan niya sa picture na yun? At please upload lang ang mga picture na pogi at maganda kayo lalo na kung naka-Beats kang headset o kaya G-shock na relo.

3.  Ang Facebook ay hindi tungkol sa paramihan ng friends. Huwag basta-basta i-accept ang mga friend request. Suriin muna ang taong nagpadala. Kakilala ko ba ito o isang poser lang? Yung iba diyan isang-daang libo ang friends pero 100 and ½ lang ang kilala niya doon.

4. Hindi nobela ang sinusulat sa Facebook comment page.  Kung mag-comment man sa isang post ng kaibigan o isang fan page, panatilihin itong short and simple. Maliban na lang kung malalim at makabuluhan ang comment mo. At please hindi ito text messaging, mas nakabubuti kung buo ang mga salita at tama ang spelling. Exercise po natin ang ating kalayaan sa pagsusulat. 

5. Ang pag-like sa status ay hindi dapat hinihingi. Dapat kusa ito at bukal sa loob. Huwag mong pilitin ang tao na i-like ang status mo lalo’t lalo kung hindi mo naman siya friend sa FB o kung hindi mo naman siya ka-close.  O kaya mo ni-like ang status niya para i-like din ang status mo? Tsaka ano ba makukuha namin kapag nilike namin ang post mo na may bago kang sapatos? Luluwag ba ang trapik kapag ni-like namin na kumain ka ice cream? Huwag kang mag-alala wala pang yumaman dahil marami ang nag-like sa status niya. Si Boss Mark Zuckerberg lang.

At higit sa lahat bago i-click dapat mag-isip dahil kung ano man ang nilagay mo sa Internet ay habambuhay nang nasa Internet. Ang utak ay nasa ulo hindi sa daliri, hindi rin sa mouse. Kaya bago magpost, like o comment, isipin muna ng mangilang beses.

MUWAH

Tuwang-tuwa ako noong Grade 5. Nag-field trip kami sa bundok doon sa amin para mag tree- planting. Noong college naman nagpunta kami sa mga slum areas para pag-aralan ang kahirapan sa Pilipinas.

Ngayon, tuwang-tuwa ang mga bata kasi ang field trip nila ay sa MOA. Mall of Asia kung tawagin. Minsan napagkamalang  Asian Mall, Asia of Mall o MUWAH sa mga bisayang konduktor ng dyip o bus.

Ano ba ang MOA? Paano ba pumunta doon? At anong educational things ang makikita at matutunan mo kung doon kayo mag-field trip?

Habang sinusulat ko ito, ang MOA ay ang pinakamalaking mall sa Pilipinas at isa sa mga runner-up sa mga pinakamalaking mall sa buong mundo. Ito ay pag-aari ng pinakamayamang tao sa Pilipinas, si Boss Henry Sy.

Paano ba pumunta doon? Taga-saan ka ba? Di bale na. Kung taga-saan ka man, madali lang pumunta doon. Parang tinanong ka lang na “Kilala mo ba si Rizal? Ipupusta ko ang pustiso ng lola ko, sigurado akong alam ng lahat ng driver paano pumunta doon basta huwag mo lang kalimutang sumakay.

salamat sa http://www.philippinelisting.com sa pix

Ano ba ang makikita mo doon? Siyempre, ang dambuhalang skeleton ng mundo. Ito daw ang itsura ng mundo natin kapag napuno na ng mga mall ating kapaligiran. Liban doon, makikita mo rin ang mga tumutubong condo, mga nagsusulpotang mga bar at kainan, bahagi ng dagat na tinatabunan ng lupa at ang mga friendly badjao natin sa mga bus stop na kapag hindi mo binigyan ng pera ay sasabihan ka pang barat.

Sa MOA rin dinadaos ang halos lahat ng mga events o gathering, sosyal man o simpleng monthsary ng mag-shota. Kapag may booking na ang Araneta Coliseum, dito sa halip ang venue ng mga concert ng mga ka-age kong si Justin Bieber at kung sino-sino pang mga international artist. At hindi ko pa rin maintindihan kung bakit parating sold-out sa kabila ng talamak na kahirapan sa Pinas. Pero hindi ko na sasabihin na sa likod nito ay masarap tumambay at manood ng sunset.   

Noong Sabado lang nasa MOA ako. Pero ‘di ako nag-field trip doon.  Bumili lang ako ng moth balls. Salamat sa MOA. Paano na lang kung wala ka?                                                                       

Taboo

Pagkatapos kong magdeposit kanina sa inidoro, may nakita akong mahiwagang bagay sa balde.

Araw-araw mo itong nakikita.  Sigurado ako, lalo na kapag ume-ebak ka. Ginagamit mo rin ito kapag naliligo, nagmumumog, nagdidilig ng halaman o maghuhugas ng gulay, sinaing, kamay o yung dapat hugasan araw-araw...ang pinggan.

Ang Tabo. Bawww!

Ang tabo ay simbolo ng isang tunay na Pinoy. Nasa Pinas ka kung may tabo ang bahay niyo. Kahit sugurin pa natin ang mga bahay ngayon kasama sina Jose at Wally tulad ng ginagawa nila sa Eat Bulaga, pustahan tayo lahat sila may tabo. Aminin mo, tabo ginagamit mo sa paliligo.

Pinagtibay pa ng mga trainers namin sa trabaho ang aking napuna. Noong pinadala sila sa US para sa isang linggong training, wala daw tabo sa hotel na tinuluyan nila. At ang best part, naubusan daw ng tissue ang banyo. Alam niyo kung ano ang ginamit, baso. Mas sosyal. At oo, kahit may shower daw, hinahanap pa rin nila ang tabo. Iba pa rin daw ang ligayang hatid ng tabo sa paliligo. Kung baga, kontrolado mo ang tubig sa iyong kamay; ang dami ng tubig sa tabo, ang bilis at pwersa ng pagdampi ng tubig sa ulo hanggang sa paa mo at daloy nito para tangayin ang sabon sa katawan mo. Ahhh...Refreshing.

Hindi katulad ng shower ang tabo ay portable. Ito ang bespren ng dalaga sa batalan o sa tabing-ilog. Tulad ng mga dalaga na nakikita mo sa painting ni Amorsolo o sa mga movies ni FPJ. Noong unang panahon kasi hindi uso ang banyo kaya ang ilog o batis ang banyo nila, environment-friendly pa. Ibig sabihin malaya ka sa paggamit ng tubig, unlimited rice kung baga sa Mang Inasal. Kaya malaya din ang mga manyakis. At dito nauso ang boso.

Kung pink ang favourite color mo, wag mag-alala dahil ang tabo comes in different colors. Available in your nearest drugstore...este department store pala. Bili na.

At sa wakas ...Success. Ang pagkatapos umebs siguro ang isa sa pinakamagandang pakiramdam sa buong buhay natin.. Pero teka...sandali. FTW, may tabo nga pero wala naman tubig ang balde. Lagot na.

Dream Guy Mo

Hindi ako si John Lloyd. Kamukha ko lang. Pero ako ang dream guy mo.

Pangarap ko ang bilhan ka ng kariton. Dito ilalagay natin ang lahat ng bote, diaryo at kung ano pa na ating naipon maghapon. Iikotin natin lahat ng mga basurahan sa Ayala at Ortigas para sosyal. Tapos ibebenta natin sa junkshop. Ganyan kasosi  ang job description ko at ang pagmamahal sa iyo. Masuwerte ka sa akin kasi buhay-kalye ay matatamasa mo. Pero hindi ka pwedeng magreklamo. Kasi ako ang dream guy mo.

Pangarap ko ang bigyan ka ng maraming bobong anak. Gustong kong lumaki silang baluga. Hindi natin sila paaaralin at kahit lapis at papel, hindi natin sila bibilhan. Sa halip, pagbebentahin natin sila ng mga chichiria o yosi sa La Salle o Ateneo. For more income, yung iba magmamalimos. At sisiguraduhin ko na may branch tayo sa lahat ng area ng mga top notch schools. Ganyan kataas ang pamantayan ko sa edukasyon at ang pagmamahal ko sa iyo. Pero hindi ka pwedeng magreklamo. Kasi ako ang dream guy mo.

Pangarap ko rin na magtayo ng bahay na walang bubong at walang kuryente. Ang tubig natin ay ang pinakamalasa sa lahat: ang tubig-ulan. 'Wag ka ng mag-alala sa aircon, ako na bahala doon. Mahangin naman sa ilalim ng overpass eh. Tsaka may instant garden at backyard na rin tayo. Ganyan ako ka-elegante at ang pagmamahal ko sa iyo. Ako kasi ang dream guy mo.

Katuparan din ng panaginip ko ang bilhan ang buong family ng hi-tech gadget tulad ng internet plasma TV at Ipad . Para makaipon, manghohold-up ako ng bangko at magsusugal magdamag. Huwag kang mag-alala, tinuruan ako ng salisi gang kung paano ang swabeng pang-snatch ng bag at celpon. Magbebenta din ako ng droga at wag mo ako smolin, sina mayor at kongressman ang client ko. Ganyan kaluho ang buhay na tinatanaw ko. Pero hindi ka pwedeng magreklamo. Kasi ako ang dream guy mo.

Gusto rin kitang i-treat sa mamahaling restaurant. As a matter of fact, dadalhin ko kayo sa Jollibee o Mcdo at doon magkakalkal tayo ng mga tira-tira sa basurahan. Kapag may natira pa, iinitin na lang natin ulit para germ-free. Naisip ko rin na siguro mas masaya kapag salo-salo tayo at nagdildil ng asin at least twice a week man lang. At kapag wala na talaga itutulog na lang natin. Ganyan ka tiba-tiba ang buhay na pangarap ko. Isipin mo yun kahirapan araw-araw. Pero dahil dream guy mo ako, hindi ka pwedeng magreklamo.

Ambisyon ko rin na buntisin ka kaagad. Kukunin kita sa pamilya mo na inalagaan ka katulad ng sa itlog na hindi mabasag. Pagkatapos, pina-aral ka nila sa catholic school. Pinapangako ko sa kanila na tayo’y walang kinabukasan. In fact, igigive-up ko ang pagiging magbabakal para sa iyo. At sa wakas naisakatuparan na rin ang pangarap kong may katabi matulog sa estero at sa ilalim ng tulay. Promise ko sa iyo, habang buhay kang iiyak at walang humpay na pagdurusa.  Siyempre, ako ang dream guy mo eh.

Sapagkat ang totoo niyan, ako ay naging mabuting anak. Nag-aral ng mabuti. Naging skolar. Nagkaroon ng magandang trabaho. Pinapangako ko na lahat ng nabanggit sa taas ay hindi mo mararanasan. Ibibigay ko ang lahat ng hiling mo hangga’t kaya ko. Sapagkat sa tuwing ikaw ay nasa tabi ko ay parang isang kapiraso ng langit sa lupa. At ako ang tunay na dream guy mo.

Tad Hannah

Naniniwala ka ba sa tadhana? Naniniwala ka ba sa soul mate? Kung oo, malamang single ka pa rin hanggang ngayon.

       

Pero tama ka. May mga tao pala sa mundo na ang trabaho ay siguraduhin na masusunod  kung ano ang nakalatag sa plano ni Chairman.  In short, kung ano ang itinakda. Pero paano mo makikilala ang taong itinakda sa iyo? Susundin mo ba ang nararamdaman mo sa kasakukuyan? O hayaan mo na lang ang mga tao ni Chairman na sundin ang plano?

credit to google.com for the pic

Siguro nagmahal ka na rin ng totoo. At ang una mong wish ay sana panghabambuhay na ito. Maliban na lang kung si Dolphy o si Robin ka na may maraming chikas. Ang ibig kong sabihin ay yung seryosong relasyon. Sa puntong ito, ang puso mo ay galak na galak. Ang isip mo ay lumilipad sa tuwa. Parang katulad sa mga nababasa mo sa pocketbook. Nagkakaroon ng buhay at kulay ang dati’y mga guhit lang sa isipan mo. Nabubuo ang isang pangarap.  Pero masasabi mo ba na ang taong ito ay hindi pala nakatakda sa iyo kahit ang nararamdaman mo naman ay tama?

May taong hahadlang sa isang 20 years na relasyon ng isang mag-asawa. Ibig sabihin hindi sila ang itinakda. May taong nagkahiwalay pero after 10 years, muling nagkita at nagkatuluyan. Pero hindi pa rin sigurado na sila nga ang bida sa libro ni Chairman.

Binigyan tayo ni Chairman ng freewill o kalayaan sa pagpasya. Marahil isa sa pinakamahalagang regalo mula sa kanya. Lahat daw ng ginagawa mo sa buhay ay bunga ng iyong pagpili. Walang maling desisyon sa buhay. Naging mali lang daw ito kapag pinagsisihan mo.

Sa madaling salita, kapag nasa gitna ka ng crossroad, hindi makokontrol ni Chairman kung saan ka dadaan. Makokontrol lang niya ang mga pangyayari pagkatapos mong pumili.

Ang daming tao sa mundo kaya hindi mawawala ang posibilidad na tanungin natin si Chairman kung tama ba ang nakasulat sa kanyang mahiwagang libro. May tao talaga na handanng isuko ang lahat lalo na kapag ang nararamdam nila ay tama.

Ako naniniwala na ang buhay ko ay nakasulat na. Ako na lang bahala kung gagalingan ko lalo ang paganap o hindi.

Marahil na rin ay nagtatanong ka kung sino si Chairman? Mas maiintidihan mo ako kung napanood o papanoorin mo pa klang ang Adjustment Bureau.

Anong Pangalan Mo?

Noong unang panahon, sa batch  nila Ngaksu at Ngata, ang pangalan ng mga tao ay hinahango sa kanilang hitsura, kakayahan, at katangian. Halimbawa kung may hiwa ka sa labi, ang tawag sa iyo ay Ikong Bingot. Kung magaling ka namang sumayaw ang tawag sa iyo ay Aning Batungbakal. At kung nagsasalita kang mag-isa ang tawag sa iyo ay Ngaksu o Ngata.

Sa di kalaunan, dumating ang mga banyaga at nag-improved ang sistema ng pagpangalan sa mga tao. Kinukuha nila ang pangalan sa estado ng buhay at minsan kung saan galing ang mga ninuno mo. Halimbawa, kung may-ari ang isang tao ng isang pagawaan ang maaring itawag sa kanya ay Don Pepot.

Noong November 21, 1849, si Gobernador Heneral Narciso Claveria, ay nag-utos ng isang sistema ng pag-buo ng apelyido sa lahat ng mamamayan. Ang lahat daw ng mga nakatira sa punong-lungsod ay magkakaroon ng apelyidong “A”. Mga second-rate-trying-hard-copycat na mga lungsod o bayan ay bibigyan ng last name na nagsisimula sa B hanggang sa kung ano man ang last letter noon sa alpabeto. Naisip ko lang kung Zaragoza o Zerrudo ang apelyido mo, marahil nanirahan noon ang lolo mo sa pinakamahirap na lugar. So ang mga Aquino at Ayala naman pala ay mayayaman na talaga simula noong unang panahon. Makes sense.

Utak ng mga apelyido natin, Si Boss Claveria

Ang pinakadahilan daw ng sistemang ala-Claveria ay para mapadali ang pagkolekta ng buwis ng bayan at para mapadali rin daw ang kurapsiyon. Pero depende rin daw sa trip ni Claveria noon ay apelyido mo. Kung halimbawa atat na atat ang ermats mong pangalanan kang Tina at Moran ang napili na apelyido ni Claveria, ang labas eh Tina Moran. Parang hindi ako mabubuhay sa pangalan na yan.  

Wala pa rin daw yan si trip na mga tropa nating Tsino at Hapon. Kwento ng guro ko noong Grade 5, ang mga Tsino daw kung magbigay ng pangalan sa anak nila ay depende sa tunog ng mga ceramics, bakal at kung anong bagay na itatapon nila. Halimbawa, isang malaking kawali ang itapon at ang tunong ay Gong Wak Ching, yun ang pangalan mo. Parang nagbibiro lang sila noh pero seryoso daw sila sabi ng guro ko as in walang tumatawa sa kanila. Kaya wag kang magtaka kung may kakilala kang Gong, Sy, Ming, Ching, Chang, at Siopao o Siomai na mga apelyido. Tropa natin yan sila.

Nang dumating si Uncle Sam sa Pinas, eh naging sosyal daw ang mga pangalan natin. Nandiyan si Joe, Peter, Roger at Francisco na mga international version nina Juan, Pedro, Rogelio at Isko. Para sa kumpletong  tawa, basahin niyo na lang ang libro ni Pareng Bob Ong: A B N K K B N P L A ko.

Lately ko lang nakikila ko Suckdeep Patel, ang matinding customer na gumulo sa buhay ng apat na callboys (agent) sa isang travel account sa tapat ng RCBC. Kung bakit, eh basahin mo ang Kwentong Galit. Matatanggap ka kaya sa trabaho kapag ang pangalan mo ay Suckdeep? Siguro mababasted ka rin kung ito ang pangalan mo. Parang habangbuhay kang kinulong sa pangalan na yan.

Pero sa maniwala ka man o hindi, meron pala talagang apelyidong makupal. Si Mr. Cupal, isang sekyu malapit sa Postal Office sa Maynila. Hindi naman siya mayabang. Sabi niya “Apelyido lang naman ito at hindi ito naglalarawan ng aking pagkatao”. Tama nga naman siya. Ikaw mismo ang humuhubog sa pagkatao mo at hindi ang pangalan o ang apelyido mo.

Sabi nga ng idol Lourd De Veyra, okey lang kung apelyido mo ay Cupal, kesa naman sa Ampatuan. Mas sakim kung Arroyo. At sa akin, buti na lang hindi ko ka-apelyido si Angel Locsin. O si Georgina Wilson.

Ikaw dre, anong pangalan mo?

Ang Ref Namin

Noong Grade 3 ako, bumili ang Nanay ng ref. Bago magsara ang pinto, sinisilip ko ang loob para malaman kung bakit namamatay ang ilaw. Siguro ikaw din noon at kung may ref din kayo. Tinanong ko ang Nanay kung bakit. Hindi siya nakasagot.

Noon ko nalaman na may mga bagay din pala na hindi basta basta masasagot ng mga nakakatanda.

Matanda na ako at marami pa ring tanong ang hindi masagot kahit ng teacher ko. Sabi nila, dalawang tanong daw ang dapat mong sagutin pagkatapos kang isilang. Ang tanong kung “Bakit nandito ka?” at “Ano ang silbi mo dito”?.  

Tulad na lang ng Pag-ibig. Marami ang nagtangka na ilarawan ito. Marami ang sumubok na bigyang kahulugan ito. Halos lahat na rin siguro ay nakaramdam nito, liban na lang kung robot ka. Pero isa ang malinaw. Marami pa rin talaga ang nalilito, nabubuwang, nagdurusa, mas marami ang masaya pero marami rin ang namamatay. Sa dahilang bigo pa rin tayong sagutin ang tunay na kahulugan nito.

Tulad din ng Kapangyarihan. Bakit may kurap? Bakit may nang-aabuso ng kanyang pwesto? Bakit gusto pa rin ni Gloria maging kongresman pagkatapos niyang sabihin hindi na siya uupo sa anomang pwesto sa gobyerno? Kahit saan talaga ay may pulitika at ang dumi nito. Kung kumapit sa damit mo ang pulitika tiyak na mamamantiyahan ang pagkatao mo. Bakit hindi naging bisor si Joewary? Bakit naging manager si _____?

Tulad na lang Sugat. Paano ito naghihilom? Bakit kailangan niyang mag-iwan ng marka? Bakit kapag nasaktan ang puso, kahit walang dugo ay masakit pa rin? Kapag nasugatan tayo, bakit tayo umiiyak? Bakit may umiiyak sa sobrang tuwa kahit wala namang sugat?

Tulad ni GOD. Naniniwala ka ba meron? Kung hindi, bakit naman? Kung meron nga, nakita mo na ba siya? Bakit ka naniniwala? Siguradong akong alam niya ang kahulugan ng Pag-ibig. Sigurado akong may Kapangyarihan siya. Sa ganang akin, sapat na paghilom ng isang sugat para patunayan na merong Diyos.

Marami pa akong tanong. Ikaw din marahil ay may mas maraming tanong. Ang buhay ay mahiwaga at abnormal ka kung hindi ka nagtatanong.  

Sa ngayon, Siya pa lang nakaalam kung bakit andito ako at ano ang silbi ko. Pero ang sabi ng nanay ko namamatay daw ang ilaw ng ref kapag sinasara at umiilaw naman kapag binubuksan ay dahil merong araw at gabi na ginawa ang Diyos. Malalim man ay parang alam ko na.

Joewa ng Lahat

Siya ang Joewa ng lahat sa dahilang...

Ang kanyang mukha ay mukha ng kasiyahan. Ang kanyang ngiti ay walang kasing-liwanag. Sa boses niya maririnig ang mga kanta ng ibon. Makikita mo sa kanyang mata ang busilak ng kabaitan. Sa malikot niyang galaw ay napapabilis nito ang ikot ng iyong mundo. Ang bawat kataga na lumalabas sa kanyang bibig ay mistulang mahalimuyak na hardin na nang-aakit. At mahahalina ka sa kanyang kaharian kapag nasimulang magkaugnay ang inyong mga puso.

Oo kung naging diwata siya kaso isa lang siyang hamak ng mortal. Siya si Joewary Calimlim. Pero  kahit siya si Joewary diwata siya kung ituring ng kanyang mga kaibigan. At kung naging ganap siyang diwata, sigurado akong Joewa siya ng lahat.

Si Joewa (naka-black) at 1/4 sa mga nasakop niyang kaibigan

Hindi ko alam kung lubos ko siyang kilala. Pero parang matagal ko na siyang nakasama. Panatag ang kalooban ko. Sa ganoong paraan ko nakita ang kahalagahan ng isang pagkakaibigan.

Nalaman ko na malawak pala ang nasakop niya sa pagiging isang tunay na kaibigan. Kung naging mananakop siya, siguro si Napoleon Bonaparte ang ka-level niya. Pwede kayong maging mag-kaibigan sa isang iglap lang. Ganyan katindi ang PR niya.

Kung kaibigan mo si Joewa, alam mo ang tunay na depinisyon ng pulitika sa industriya ng mga callboy at callgirl. Noong una ay pikit-mata kong tiningnan ang mga pangyayari sa apat na sulok ng mga computer at telepono. Ang buong-akala ko bahagi ito ng isang malaking proseso. Pero marami pang mga naging kaibigan ko ang may parehong kwento. Ang nasa taas. Sila-sila. Walang TAYO.

Ang dating tao na mahalaga sa kanya ay kanyang nabitawan dahil sa paghila ng kamay ng pulitika. Ang dating trabahong gamay na niya ay nawala na parang incentive kapag may pay-out ka. Nawala kasama ng taong parati niyang kinukuwento sa akin. Kapag may avail o kaya kapag may laklakan.

Pati si Joewa nawala sa eksena kung kelan dapat ay moment niya na‘to.

Subalit ganoon pa man, ang mahalaga ay kung ano ang ginawa mo para sa mga kaibigan hindi kung ano ang kasarian mo o kung ano ka man.

At dahil sa taglay mong kagandahan, ikaw na ang Joewa ng lahat.

PS. Walang hiya ka Joewa nasa Ortigas ka lang pala. Diyan ka na naman maghasik ng lagim.

Boy Berde

Ang paborito niyang kulay ay ITIM. Hindi dahil kasing-itim o kamukha niya si Obama. O kasing-itim ng budhi niya si Osama. Eto ay dahil hindi daw dumihin at madaling labhan ang damit kapag itim. Ayon sa pananaliksik ni Boy Lapot kasama ang SOCO, napag-alaman namin na sa buong linggo ng kanyang pagpasok sa trabaho ay halos itim ang kanyang damit. ALL BLACK EVERYTHING. Pati sapatos niya at bagong biling Adidas jacket.

Pero bakit BOY BERDE at hindi BOY ITIM? Malamang yan ang una mong tanong.

Isang  mahiwagang misteryo ang bumabalot kay Boy Berde.

Kung halimbawang nakatabi mo siya at ang labanan ay hindi magsalita sa buong araw, tiyak ako na siya ang mananalo. Kasi siya ang tipo na magsasalita lang kung ikaw ang maunang magsalita. Sa madaling salita, pinapakiramdaman ka niya kung nagsasalita ka ba talaga. Sa isip niya nabubuo ang mga  haka-haka na baka mas pangit ka pang tumawa kay Pokwang, o baka boring kang kausap o kaya shy type ka rin tulad niya.

At kung halimbawang nagkakilala na kayo ni Boy Berde at ang kwentuhan ay kaberdehan, siya ulit ang panalo. Kung berde ang lolo mo, mas berde ang lolo niya. At ito pala ang sekretong paraan para makausap mo siya. Pero selected people lang pala ang kinakausap niya sa mga sensitibo at makabuluhang bagay na tulad ng kaberdehan. Kung isa ka sa selected people na ito ay dapat i-consider mo na itong tagumpay. Kung baga achievement ito sa lahat ng achievement.

Dahil sa mga katangiang ito ay naging lapitin siya ng mga chiks, bading at kahit maging ang mga tukso. Hindi naman nya kamukha si John Lloyd. Siguro ang ibig sabihin nila si Manong John Loyd, yung sekyu sa office. Hindi naman siya nagji-gym tulad ni Boy Lapot. Wala rin naman siyang six-pac. Hindi rin naman siya maputi pero may height siya at mabalbon. Kung sa porma, expect the all black get-up. Pero sabi nila ang pagiging misteryoso niya daw ang talagang nakakahumaling. Di kaya engkanto si Boy Berde? Masyadong misteryoso. Anong meron siya na wala ang ibang guys? Makadikit nga sa kanya para mapansin agad.

Pero batay sa resulta ng imbestigasyon ng SOCO at in fairness sa kanya, hindi siya berde sa totoong buhay.  Sa kwentuhan lang. Wala sa araw-araw niyang gawain ang sukatin kung gaano kalaki ang hinaharap ng isang babae. Titingnan lang niya ito. Kung ang regular na taong-berde ay tititig sa hinaharap ng mga babae for five seconds, siya mga 2.13 seconds lang. Wala sa mga balak niya ang hawakan ang mabibilog na behind ng babae. Titingnan niya lang at pwede niyo ring pag-usapan habang lunchbreak o sa avail time.

Nag-ugat daw ang lahat ng ito dahil sa makasalanang eskinita. Sa eskinitang ito, makikita ang lahat ng aking tinutumbok sa huling talata. Hindi lang talaga ngayon mapatunayan ng histoy books kung si Boy Berde o si Green Ranger ba talaga ang nakatuklas ng eskinitang ito. Pero ayon sa chismis sa mga barberya, si Boy Berde daw talaga. Siya daw ang nagyaya kay Green Ranger after shift nila na tumambay doon. Eksakto alas syete ng umaga after shift ay pupwesto sila sa eskinita at aabangan ang lahat ng “positive at quality na mga bebot”. May mga HRM na taga RCBC, mga teller sa BDO, may call center hottie na taga-Convergys (given na ang Aegis) at minsan mga taga SYKES at RCBC, may mga naka-skirt na Korean at iba’t-ibang lahi, may bebot na dumadaan pa-Starbucks, may mga nursing student na sobrang busilak sa white uniform, at di mawawala ang “bouncing baby-boy sighting” kung tawagin ni Boy Lapot. Ganyan ka makasalanan ang eskinitang yan. Kung baga hitik na hitik ka sa ulam, mapapa-extra rice ka pa.

At sa sobrang makakalikasan ni Boy Lapot, naging tambayan niya rin ito.

Mabalik tayo kay Boy Berde. Sa sobrang berde nito ay nawalan na siya ng sosyal lifestyle. Hindi naman siya anti-socialite. Meron naming siyang Facebook account. Hindi lang talaga maipaliwanag sa pinakasimpleng paliwanag kung bakit ang hirap niyang yayain mag-swimming, kumain sa labas, uminom, at kahit mag-kape o bumili ng kape sa vendo machine. Alam kong may dahilan at alam kong may rason at kwento ang bawat tao. Ang sa akin lang naman, eh binigyan tayo ng Maykapal ng isang buhay at magagandang bagay sa mundo para ating i-enjoy at para na rin may ikukwento tayo sa Kanya halimbawang mag-jamming kayo one time di ba?

Halimbawa:

Siya: Oh Boy Berde, nakapunta ka na ba sa Baguio? Pinalamig ko sadya ang lugar na iyon dahil alam kong mainit sa Maynila.

Boy Berde: Hindi Boss eh. Gastos lang iyon.

Siya: Kaya nga binigyan kita ng magandang trabaho, di ba? Para maka-unwind ka minsan. By the way, sumama ka ba sa outing ng mga katrabaho mo?

Boy Berde: Negative Boss. Magastos. Hindi naman po ako mag-eenjoy doon.

Siya: Kaya nga gumawa ako ng mga kaibigan mo. Kasi sila ang magpapasaya sa iyo.

Subalit sa kabila ng lahat ay naunawaan ko si Boy Berde at masaya ako sa napili niyang daan. Kasi naging siya din ako sa isang punto ng buhay ko. Alam kong darating din araw na may makapagpaliwanag rin sa kanya ng lahat ng ito sa pinakapayak na paraan. Kung hindi man si Boy Lapot o si Green Ranger, baka si Girl Berde. Antayin ko ang araw na iyon at tiyakin kong masaksihan ko ang sandaling iyon.

Gayunpaman, ang sa tingin ko ay may Boy Berde bahagi ang bawat isa sa atin. May sarili tayong desisyon at pagpili kaya nabuo ang ating pagkatao at pagkakaiba. Mabuti na lang at pinili niyang maging Berde at hindi maging ITIM.

Kung sino si Green Ranger? Kung saan ang eksaktong lokasyon ng Makasalang Eskinita? At ano ang “bouncing-baby-boy sighting”? Tanungin niyo si Boy Berde. Peace tayo Boy Berde. Good vibes tayo dre.

3 Idiots

Isa sa the best na eksena sa movie.

Si Virus (teacher na malupit, bookish at may bigote pero may sexy na anak) ay nagbibigay ng kanyang pang 32 beses na speech sa mga bagong Engineering student. Sa ending ng speech, pinakita niya ang isang ballpen.

“Bigay sa akin ito ng lolo ko. Ito ay isang espesyal na ballpen na ginawa ng mga matatalinong mechanical engineer natin. Sadya itong ginawa para sa mga astronaut upang sila ay makapagsulat ng walang hassle sa space sa paraang hindi natutulo, kumakalat o matapon man ang ink. Ilang years, ang ginugol nila para ito ay malikha. Kaya ang sabi ng lolo ko, ipapasa ko lang daw ito kapag nahanap ko na ang taong karapat-dapat na gumamit dito.”

Pero Hindi ang lengwahe na ginamit ni Virus. Indian movie kasi ito. Pero  wala kayong makikitang 5-6 sa movie. O kaya may maamoy na di kanais-nais. Oo, tama may subtitle ito. Baka isipin mo na...Hindi nga ako Bombay, sigurado ako.

“Ngayon, gusto mo ba na mapasaiyo ito?” tanong ni Virus. Lahat nagtaasan ng kamay. Maliban kay Rancho, isa sa tatlong idiots. “Okey, hands down”, dugtong ni propesor. Lahat nagbaba ng kamay. Maliban kay Rancho.

“Sir, tanong ko lang”, bungad ni Rancho. “Kung nababahala ang mga engineer doon sa astronaut pen na matapon ang ink o kumalat, sa tingin niyo, bakit hindi na lang kaya sila gumamit ng lapis? Nakatipid pa sila ng ilang milyones at iwas kurapsiyon”, ang genius na banat ni Rancho na para bang may umilaw na bombilya sa ulohan niya.

Speechless si Sir Virus. Hindi siya naisalba ng kanyang mga libro.

Ang Tatlong Itlog ng India. (picture downloaded from google.com)

Kaya kung curios ka kung sino si Sir Virus? Bakit tinaguriang Indian Henyo si Rancho? Kung idiot si Rancho, sino pa ang dalawang idiot? At sino itong seksing anak ni Sir Virus?

P. S. Ang 3 Idiots pala ay ang Top-grossing film of all time ng India. At kahapon ko lang napanood.

Mukha Libro 2

 Dahil nga marami nang naadik sa Facebook, marami na rin akong natuklasang mga adik na post. ‘Pag sinabing adik na post kasama pa rin dito yung taong kahit tulog na ay nakapag-post pa rin at siya din ang nag-like ng post niya. At dahil uso na ngayon ang sequel, aba magpapahuli ba naman si Boy Lapot. May part 2 din tayo.

1. Napansin ko lang na lahat ng masasarap ng kinakain ay pino-post agad. “__________ (post a name here) is eating rocky road ice cream”. Yung isa, hindi naman nagpahuli: “ay nagluluto ng chicken curry with mushroom”.  Yung mutual friend ng mutual friend ko sa FB na in-accept ko noon dahil dalawa pa lang ang friends ay parang ganito din ang mga post. Kung hindi daw siya nagluluto ng white adobo ay nasa resto daw siya at nagta-try ng mga new cuisine. Sosyal na mga post. Pero wala pa talaga akong nabasang post na “ay kumakain ng tuyo at bagoong with kamatis on the side”. Mga ganoong post. O kaya “Petro Buvenino is cooking sinigang na buntot ng dragon.” Di kaya “is at the _________ (name of resto) ordering inihaw na pinto”. Wala eh.
2.  Mayroon ding isang adik na halos lahat ng galaw niya ay pino-post niya. “Ay paalis ng bahay. Medyo madilim ang kalangitan kaya magdadala ako ng payong.” Maya-maya konti post na naman: “ay nasa dyip. Ang baho ng katabi ko. Walang choice kundi tulungang singhotin ang halimuyak na hatid ng kanyang kili-kili”. Nang ma-stuck sa trapik: “Ang trapik naman sa Buendia. Late for work.” Nang dumating sa ofis, “buwisit puro escaltation, este escalation pala.” Walang hiya, ginawang talambuhay ang FB. Kulang na lang i-post mo kung ilang beses ka umutot sa isang araw. May suggestion akong post mo: “Ang goal ko today ay umutot ng five times ng walang sound”. O di ba achievement yun.
3.  Itong susunod ay adik din. Mahilig sa mais at may unlimited stock ng keso. Halos everyday ay may post na mga quotes. Love, inspirational, holy, at cheesy quotes. Basta nag-start at nag-end sa quotational mark quotes na yun. Kung baga tinalo niya pa si Balagtas at Pareng Shakespeare sa paramihan ng daga sa bahay. Cheesy daw kasi eh. “Di ka ba napapagod? Kasi kanina ka pa tumatakbo sa isip ko eh.” E di ikaw na.
4. Merong adik na hindi mo alam kung matigas  ang ulo o kulang lang sa pansin. Kahit walang nag-like or nag-comment, post pa rin ng post. Siguro kung bibilangin natin sa isang kalahating-oras ay nakaka-lima siyang post. Sa isang oras ay may 10 siyang post. O bounderi na siya di ba. Kung friend mo siya malamang pagkatapos ng isang araw ay balak mo na siyang i-block o unfriend. Kasi daw ang purpose niya ay like niyo naman or magcomment naman daw kasi kayo. In short, pansinin niyo naman daw siya.
5. Etong susunod ay si Boy Comment. Wala siyang mga post, pero tinatadtad niya ng comment ang post ng mga friend niya. Ang purpose niya talaga sa buhay ay makapag-comment. Kung baga pag naka-comment siya ay parang naatim niya na ang rurok ng tagumpay. Comment sa photos, comment sa status, comment sa notes, comment sa comment ng iba. Siya si Boy Comment.

Mawalang-galang muna sa inyo. Bato bato sa langit, ang tamaan ay magkakabukol. Abangan. Baka post mo naman ang ma-feature dito.  

Musika ang Buhay

May tao talagang binubuhay ng kanilang alab ng damdamin lamang. Kinakantwayan na nga ay patuloy pa rin. Wala na ngang nakikinig ay tumututog pa rin. Bino-boo na, nagra-rap pa rin. Wala na ngang nagbabasa, sumusulat pa rin.

Nakilala ko Sir Joy na hawak-hawak parati ang gitara sa ofis. Pero hindi talaga siya totoong gitara. Gawa daw iyon sa chopping board na hinugis gitara at nilagyan ng strings. Huli ko na lang nalaman na pampraktis lang pala niya ito. “Pang-strumming, ripping lang yan”, sabi ni Pareng Duane.

Wala akong paki-alam noon. Ang buong akala ko trip trip lang nila ito. Nakikinig lang ako. Pero nabuo na sa isip ko “may talent at magaling ang taong ito”.

Hindi ko alam kung may background siya sa music dahil hindi ko pa naman ito natanong bagama’t nakita ko ang studio niya sa Facebook. Two years niya daw pinundar yun. Lahat yata ng sahod niya dumerecho doon. Balita ko hindi na rin siya naglu-lunch para lang makaipon.

Dahil dito, lalo tumaas ang respeto ko kay Sir Joy. Kaya hayaan mo si Boy Lapot na maging taga-hanga mo. Bago ka pa man sumikat sa buong mundo, dito ka unang kumalat este sumikat pala. Mabuhay ka Sir. Ipagpatuloy lang ang alab ng musika.

At saka hayaan ko na rin ang post na ito na kumakanta sa tugtog ng “May Pag-asa Pa?”

Heto na ang obra maestra ni Sir Joy featuring the two-second appearance ni Boy Lapot. Dalawang araw din niyang pinraktisan ang eksenang yon. Pindotin ito.