Musika ang Buhay

May tao talagang binubuhay ng kanilang alab ng damdamin lamang. Kinakantwayan na nga ay patuloy pa rin. Wala na ngang nakikinig ay tumututog pa rin. Bino-boo na, nagra-rap pa rin. Wala na ngang nagbabasa, sumusulat pa rin.

Nakilala ko Sir Joy na hawak-hawak parati ang gitara sa ofis. Pero hindi talaga siya totoong gitara. Gawa daw iyon sa chopping board na hinugis gitara at nilagyan ng strings. Huli ko na lang nalaman na pampraktis lang pala niya ito. “Pang-strumming, ripping lang yan”, sabi ni Pareng Duane.

Wala akong paki-alam noon. Ang buong akala ko trip trip lang nila ito. Nakikinig lang ako. Pero nabuo na sa isip ko “may talent at magaling ang taong ito”.

Hindi ko alam kung may background siya sa music dahil hindi ko pa naman ito natanong bagama’t nakita ko ang studio niya sa Facebook. Two years niya daw pinundar yun. Lahat yata ng sahod niya dumerecho doon. Balita ko hindi na rin siya naglu-lunch para lang makaipon.

Dahil dito, lalo tumaas ang respeto ko kay Sir Joy. Kaya hayaan mo si Boy Lapot na maging taga-hanga mo. Bago ka pa man sumikat sa buong mundo, dito ka unang kumalat este sumikat pala. Mabuhay ka Sir. Ipagpatuloy lang ang alab ng musika.

At saka hayaan ko na rin ang post na ito na kumakanta sa tugtog ng “May Pag-asa Pa?”

Heto na ang obra maestra ni Sir Joy featuring the two-second appearance ni Boy Lapot. Dalawang araw din niyang pinraktisan ang eksenang yon. Pindotin ito.

Alamat ng Arinola

(Disclaimer: Inspired by Lolo Barbers. Pero ang susunod na kwentong malapot ay wala sa mahiwagang  libro niya. Mga readers, ang swerte niyo kayo ang first time na makaalam nito. Kung baga sa bentahan, bueno mano.)

image downloaded from google.com.ph

Noong mas una pa sa unang panahon, may magkaibigang taong-kweba na si Ngata at Ngakshu. Mukha lang silang magnanakaw pero hindi sila masasamang tao. Kapag kasi matapos magsawang mag-roller skate pababa ng bundok (yun kasi ang pastime nila) ay trip nilang umakyat sa mga kakwebahan sa Purok Tsenes. Doon ay maglalaro ang kanilang isipan tungkol sa kanilang mga ambisyon, sa skul, sa mga the moves sa babaeng-kweba at sa idol nilang si Boy Lapot.

Sa gabi-gabi nilang pag-akyat, napapansin nila ang isang kweba na pink ang kulay. Kikay na babaeng-kweba daw ang nakatira doon. Sa kakapanood nila ng Imbestigador ay hindi nila tinantanan ang kweba. Kahit malayo ay hindi kumurap ang mata ni Ngata. Inaabangan ang bawat galaw ng mahiwagang babae. Si Ngakshu naman ay nagdala pa ng night-vision telescope (oo high-tech na taong-kweba). Gamit nito ay parang nasa loob na rin daw siya ng kwarto ng girl. Pero sa bawat eksena ay hindi nila namasdan ang mukha ng nasa pink na kweba. Gabi daw kasi at madilim ang parehong dahilan ng dalawa.

Kaya to the rescue si Boy Lapot. Humingi sila ng tamang Da Moves at konting tip galing kay Bravo Dakila.

Kinagabihan ay pumwesto sila sa pinakamalapit na kweba. Nagsuot na itim na bahag ang dalawang mukhang akyat-bahay gang. Ito daw ay para pang-comouflage nila. Umupo sila at nag-abang. Parang malas, wala yata yung mahiwagang babae. Napadesisyonan na dalawa na tuluyan ng akyatin ang pink na kweba. Nagkaroon sila ng ideya. Tsing. May bombilya na lumiwanag sa gilid ng ulo ni Ngakshu.

Pumatong sa balikat ni Ngata si Ngaksu. Sa mga nakaw na dungaw sa bintana ay may naaninag na pigura si Ngakshu sabay sabi “Pare, malusog talaga”. Nagsinungaling siya para manabik ang kaibigan na namumula na ang mukha sa kabubuhat. Nakahubo pero nakatalikod ito at may hawak na tissue ang eksena mula sa posisyon ni Ngaksu. Siya ay parang nakaupo   sa isang “green na something”.  Nagtaka siya kung ano iyon. First time niya itong nakita sa Purok Tsenes.

Pero hindi ito naging hadlang. Impak, sa sobrang enjoy ni Ngakshu na parang nasa VIP row ay hindi na niya inalis ang mata sa babae. Pagtayo ng babae ay nagulat siya sa nakita sa bintana. Nagakasalubong ang kanilang mata. Natigilan ang babae sabay takip sa bulaklak niya at nagwika,

“Iho, anong ginagawa mo di-yan. Ay baka ikaw mahulog”.

Parang kandila na natunaw si Ngaksu. Nadis-appoint siya sa nakita. Kulubot ang balat, ala ng ipin at ugod-ugod na maglakad. Si Lola Barbastra pala iyon.

Pagkatapos isuot ang salawal, ay lumapit ang matanda sa dalawa habang akay-akay ng tungkod. “Mga bata, gabi na at gising pa kayo. Aba ay alam ba i-yan ng magulang ninyo”.

Sa hiya ay nagsipagtakbuhan ang dalawa. Tinanong ni Ngata si Ngaksu kung ano ang nakita niya. “Yung ari ni lola”, sagot ng damuho. Sabay tawanan ang dalawa.

Simula noon, ang tawag sa “green na something” na inuupuan tuwing iihi ang matanda sa gabi ay “Ari ni Lola”. Pero parang hindi pumasa sa MTRCB kaya napagdesisyonan ng madlang people na gawing ARINOLA. Naglabas na rin ng ibang kulay ang mga producers at manufacturers nito para takpan ang kalokohan nila Ngata at Ngaksu. Ngayon meron ng pula, blue, yellow at ang pinaka-latest pink, inspired by Lolo Barbastra.