Kahit saang sulok ng mundo ay mga Bombay. Siguro dahil sa
overpopulated na sila doon sa India, kaya kung saan-saan na lang sila
nagkakalat. Pero kahit saan pa man yan, basta bawat Bombay ay may mas magaling
na Pinoy.
Klaruhin ko lang. Wala akong galit at wala akong hinanakit
sa kanila pero putahe ng ina, kahit saan ako magpunta, andoon din sila. Sa dati
kong pinagtrabahuan, Bombay na ang naghaharian doon. Ang chismax daw ay binenta
sa kanila yung company. Nagpunta ako sa Italy para kumain lang ng authentic spaghetti
nila. Sosyal climber na sana ang peg ko kaso sila na naman nakasabay ko sa
pagkain. Tapos dito sa opisina, ang mga malalakas ay mga Bombay. Oo, isang malaking
check: mga malalakas ang putok. Nagbakasyon lang ako saglit para naman
makalanghap ng fresh air eh tapos amoy inidoro pa rin ang nakatabi ko sa eroplano.
Kahit ba naman sa pag-ebak ko ay sila pa rin ang makasabay ko CR. Okey sige kwentong
barbero lang yung huli. OA na yun masyado. Ano to, anino ko sila?
Okey I admit na bading talaga si Piolo este I admit na mas
marami ang Bombay sa buong mundo kesa sa Pilipino pero di ibig sabihin noon na
mas magaling sila. Ang teorya ko na pinasa ko pa kay Einstein, nauna lang sila
sa partikular na lugar na yun kaya nauna silang na-hire o napromote. Katulad na
lamang dito sa opisina, ayon sa aking nakalap na impormasyon, ay naunang
dumating ang mga Bombay kesa sa mga Pinoy. Pero sabihin ko sayo, face to face,
na wala silang binatbat sa skills natin. Kung ano ang kaya nilang gawin e kaya
nating tapatan o mas lalo pang higitan.
Itago natin sa pangalang Naseer si Wannabe 1. Matalino daw
sya sa klase. Yun ang sabi sa akin ng bobo nyang kaklase. Loko lang. Senior
chuva ek ek ang nakalagay sa resume nya at marami na syang napagtrabahuang
malalaking kumpanya. Lahat yun di ko kilala. Pero sabi nya sikat. Nang dumating
na ang trabaho sa desk nya, nganga si kupal. Walang-hiya, buong araw nya akong
tinadtad ng tanong. Tanungin mo ako kung ano pinagkakaabalahan nya ngayon. Ang
tadtadrin pa rin ako ng mga tanong. Ulol, ayusin mo buhay mo! Wag ako, iba na
lang.
Itong si Wannabe 2 ay napilitan akong sabihing masipag.
Masipag tumunganga. Hirap kaya tumunganga buong araw. Numbers daw ang expertise
nya kaya pala magaling magbilang ng mga dumadaang sasakyan sa labas ng opisina.
Kung mag-English pa ay parang katatapos lang kabisaduhin ang alpabeto. Tamad na
nga, may amoy pa. Pastime siguro nito ang kumain ng ipis.
IT itong si Wannabe 3. Pero sa maniwala man kayo o sa hindi,
kaibigan ko to. Plastic na kung plastic. Ang kelangan dito, may kadikit kang IT
para maka-access ka ng Facebook at makadownload ka ng Maria Osawa (ngiting-aso).
Yun lang, saksakan lang sya ng tamad. Nagpatulong
ako i-refill yung ink ng printer kasi may customer sa harap ko at kelangan i-print
yung itinerary nya, ang sagot nya: “You need it now?” Sinagot ko ng “Hindi,
kelangan ko bukas kung wala na ang customer”. Syempre hindi ko ginawa yun,
propesyonal tayong mga pinoy. Sabi ko lang sa kanya Gotohell.
Si Wannabe 4 ay parang may lakad parati. Lahat ng request
nya, urgent. Ang urgent sa kanya ay parang tayong Pinoy na nag-aantay ng Pasko
kahit Setyembre pa lang, gusto Christmas agad. Pebrero ngayon tapos yung
request nya ay sa Agosto pa, urgent ba yun?
Sarap idik-dik sa nagpupumiglas kong muscles ang mukha nito.
Marami pa silang mga Wannabe dito. Huwag na natin silang
ubusin.
Kaming mga Pinoy, world class ang mga skills, ika-nga ng
gobyerno natin. Trabaho lang ng trabaho. Lahat ng mga Bombay dito ay wala sinabi
sa mga lolo namin. Kaso nakakalungkot lang na yung iba sa tagal na dito ay parang
naging mga Wannabe na rin. Di ko naman sila masisi sa dahilang gusto lang
siguro nilang mag-adapt o kaya gusto lang nilang tapatan ang ugali ng mga
palkups na to.
Kaya kung saan may Bombay, may Pilipino din.
Kahit sa Maldives, merong Pilipino. Gulat nga ako kasi kahit sa North Pole,
meron ding Pilipino. Meron na rin daw padalang Pilipino papuntang space. Pwede
na nga nating sakupin ang buong mundo.
No comments:
Post a Comment