Master Chef

Dito lang din akong natutong magluto sa lugar kung saan ang mga gulay ay tumutubo sa bato at ang mga sangkap ay hinuhukay pa sa buhangin. Pero kahit salat at ang lasa ay kakaiba, lumitaw ang bagong katapat ni Chef Boy Negro este Logro pala. Maliban pala sa pagkukulot ng buhok, may talent din pala ako sa pagluluto. Ngayon ko lang nadiscover. Charot!

Name it and I will cook it. Adobo, nilaga, tinola, kaldereta at mechado, sisiw lahat ng yan. Yung adobo ko lasang sunog na asukal. Yung nilaga, lasang plywood. Mapapa “Yum, yum, yum” ka sa sarap talaga. Nakupo, lalo na kapag natikman mo ang specialty ko: ang sinabawang tubig. Ito ang pinakatago-tagong recipe na minana ko pa sa lolo ng lola ko. Madali lang itong gawin pero kelangan ng buong konsentrasyon at sabi nga nila para sumarap ang luto, lagyan ng konting “love”. Magpakulo ka lang tubig. Lagyan ng 3 tablespoon ng asin. Takpan maagi at magbasa muna ng horoscope. Tapos budburan ng magic sarap. Presto may sinabawang tubig ka na.

Walang biro, mahirap talaga maghanap ng mga sangkap sa lulutuin dito. Kung meron man, una mahal. Pangalawa, malayo ang bilihan. One time, niyaya ako ng mga kasama ko sa wet market kung saan meron ding pwesto ang mga Pinoy. Parang bata na binigyan ng kendi, natuwa ako kasi nakakita ako ng mga gulay na sikat sa Bahay Kubo.  Kung i-convert sa pera natin ganito ang maging kalakaran.

3 pirasong sitaw – 20 pesos

4 na pirasong kamatis – 30 pesos

¼ kilo ng sibuyas – 50 pesos

¼ kilo ng bawang – 50 pesos

1 maliit na upo – 20 pesos

1 tali ng pechay/spinach – 10 pesos

4 na pirasong patatas – 30 pesos

Napapamura ka talaga sa mahal eh, tangena nyan. Ano to ginto? Tsaka ang talong nila dito, nasobrahan  sa gym, may mga muscles. Yung talong nila parang bicep ni Arnold (haba ng last name eh), maikli at pabilog. Di katulad sa atin na pahaba parang etits ng kabayo. Hehehe. Mas nakakatawa yung broccoli nila, parang mga abs ni The Hulk.

Gusto mong magtinola kaso mahirap naman maghanap ng green papaya. Ang meron dito double-dead ripe papaya, yung malapit ng mabulok. One time, trip ko sanang magluto ng sinigang, deym pahirapan ding  maghanap ng kangkong, gabe, at talong. Nakaimbento tuloy ako ng bagong putahe, ang sinigang na ube. Kaso di ako  lang alam kung kelan ko hahanda: sa  meryenda ba o sa hapunan?

Tibay din ng sikmura ko kasi kahit paulit-ulit lang ang ulam, di pa rin ako nagsasawa. Okey okey nagsinungaling ako. Nakakasawa na ang parating manok, konti na lang tutubuan na ako ng pakpak. Bawal kasi ang baboy dito. Di lang kukurutin ang kaliwang nipples mo, pugot ulo ka dito. Gusto ko na talaga ng baboy. Lechon, adobo, sinigang, inihaw na liempo, porkchop, sisig, at dinuguan. Shetness, nakakamiss ang baboy. Sige, cholesterol pa!

Mahirap talaga mapalayo sa nakasanayang mong luto at lasa. Kaya lahat dito self-study. Meron namang Youtube para maging assistant chef mo. Wag kayong maingay ha, pag-uwi ay i-surprise ko si Misis ng cooking skills ko. Parati na lang kasi syang nagluluto maliban sa midnight snack nya. Ako kasi ang pinapapak nya.

Si Tatang

Lumaki ako na may galang sa mga matatanda o sa nakakatanda. Matik, tuwing ala-sais ng hapon, nagmamano kami sa aming mga lolo at lola. Gumagamit kami ng po at opo kapag nakikipag-usap sa kanila. Isinasapuso ang mga payo at gintong tagubilin nila.

Dito sa tinutuluyan kong brand new apartment with free sim card ay may kasama kaming matanda. Sinabi kong matanda kasi meron na syang puting buhok at ang favorite singer nya ay si Victor Kahoy. Ilonggo sya pero wala sya itsura nya ang pagiging malambing. Judgemental lang ang peg. Isa daw syang accountant at hawak nya sa leeg ang kanyang amo. Yung pangalawang sinabi ko, hindi totoo yun. Matagal na sya dito, almost 15 years na. Naks, tibay ni Tatang. Isa kang tunay na bayani. Ako nga, kaka-isang taon pa lang para ayoko ng bumalik.

Ito palang si Tatang ay sobrang fanatic kay Vice Ganda. Isang araw, japorms syang lumabas ng kwarto nya. Nakatuck-in hanggang dibdib at nakapomada kaya tinanong ko sya, “O Kuya, saan punta?” “Tapon basura”, sagot nya. Siyempre, hindi nangyari iyon. Dahil nga sa kakanuod nya ng It’s Showtime, eto ang totoong naganap. “Aga mo kuya ah, papasok ka na ba?” Sagot nya, “Ah hindi, pupunta ng lamay. Kita mong papunta na ako ng office, tapos tatanungin mo pa ako. Siyempre, papasok na”. Nagulat ako. Parang di naman sya ganoon sumagot sa iba naming kasama. Kumulo ang dugo ko, pwede ka na ngang magtimpla ng kape sa sobrang init. Pero dahil nga may galang ako sa matanda, sige pass muna.

Pero parang pelikula, nagkaroon ng part 2. Sanay kasi akong magtanong para ‘to break the ice’ ika nga. Magbabakasyon kasi sya at parang binati ko lang na, “Saan ka magpapasko kuya?” “Sa Europe. Alam mong uuwi ako di ba, e di sa Pinas”. Sa isip ko, baka sa probinsya at hindi sa Maynila. Napa-cartwheel ako sa sagot nya. Maldita kang damatands ka!

Akalain mo may ganoon palang matanda. Kagalang-galang di ba! Kay Vice bagay pero sa kanya parang overacting na Chikito na sinapian ni Bella Flores. Uulitin ko, parang Market Market, may galang ako sa mga matatanda. Sige pass muna ulit.

Tsaka sobrang din syang madada. Totoo nga sabi nila na ang mga taga-Negros, tikalon (Ilonggo word, research nyo na lang). Gusto nya sya lagi ang bida sa kwentuhan. Gusto ko sana ikwento sa kanila ang Alamat ng Langgam pero nasapawan ako ng kwento nya tungkol sa history. Yung araw ng pakikidigma ni Lapu-lapu kay Magellan. Ganyan sya ka antigo. Andoon nga sya sa picture noong pinako si Hesus sa krus. Kaya kapag may chikahan session na sa bahay, mata ko na lang gumagalaw.

Labag man sa aking kalooban, kinikimkim ko ang lahat ng galit. Kaya minsan, habang naglalakad, pinatid ko nga sya. Noong tulog, nilagyan ko ng earplugs yung ilong nya at gamit ang uling minarkahan ko ng X yung mukha. Tapos binudburan ko ng maraming asin yung nilutong nyang sinangag. One time, pumasok ako sa kwarto nya at nilagyan ko ng hollow blocks yung office bag nya. Yung sinampay nya, inutotan ko. At kapag sumagot ulit sya ng pabalang, pagsasampalin ko sya ng betlog ko. Yun lang takot akong gawin lahat ng ito kaya ikukwento ko na lang sa pagong.

Mabait naman sya kung sa mabait. Kung bibigyan nga sya ng award, hindi lang Most Behave, “Best in Honest” pa sya sa school. Nagsi-share din naman sya ng food at minsan nanglibre ng pizza.  At...at… at yun lang. Wala na akong maisip eh.

Ngayon, for world peace, di na ako unang nagsasalita kapag nagkikita o nagkakasalubong kami. Di na rin akong nagre-rebut sa mga bara nya sa akin. Promise ko, di ako magiging katulad nya pagtanda. Ano na lang sasabihin ng mga apo ko, "Wala kayo sa lolo ko, sobrang fan ni Vice Ganda yun" o kaya "Wala kayo sa lolo ko, sobrang madada yun". Nakaka-turn off. Hahaha. 

Bald is Sexy!

Di naman talaga ako panot, mataas lang ang hairline ko. Pero habang tumatanda tayo di maiwasan na maapektuhan ang growth o metabolism ng ating mga chromosomes, atoms, molecules, at barbecules. Sa huling bilang ko kahapon, 45 yung hair follicles sa bangs ko. Ngayon, 36 and 1/8 na lang. Deym, napapanot na ako!

Mayayabang tong mga nag-advise sa akin. Ang words of wisdom nila eh okey lang daw yun, kasi napapalitan at tutubo daw ang mga new hair sa spot na yun. Putek, anong petsa na, bakanteng lote pa rin sila. Napakanta tuloy ako ng April Boy: “Di ko kayang tanggapin, na mawawala ka na sa akin”. Charot lang. Iilang piraso na nga lang yung buhok ko, unti-unti pa silang nagsipag-alsa balutan. Ang dating makapal na kagubatan ko ay naging runway ng airport na ngayon.

Dahil dito, matindi at katako-takot na paliwanag ngayon ang gagawin ng tatay ko. Nakalbo na rin sya. Obvious ba na sa kanya ako nagmana? Tinanong ko naman sya kung kanino sya nagmana, sabi nya sa lolo ko, yung tatay nya. Anak ng, sa lahi pala talaga namin ito. Pwede naman akong magmana kay nanay na noong dalaga pa ay hanggang tuhod ang buhok. Siguro kapatid ni Nanay si Rapunzel. Pero bilib din ako kay tatay. Never daw sya nagkaroon ng bad hair day. Naks, ikaw na!

Kaya nag-research ako, baka sakaling may solusyon. Nagtanong din ako sa mga tambay sa kanto. Nakipagbatuhan ng mga kwento sa mga antigong barbero sa nayon. Nakipagkerendengan sa mga chismosang beke sa parlor. Hinalugad ko pati yung mga enkanto sa gubat at nakipagsapalaran sa mga manghuhula sa Baclaran pero isa lang sinasabi nila. Wala ng pag-asa. Kahit ibenta ko pa daw yung kaliwang betlog ko. Ang maganda ko daw gawin ay tanggapin na lang ang mapait na katotohanan.

Ang payo naman sa forum online na imbes daw na malungkot ako, gawin ko daw syang asset. So ano to, parang Bembol Rocco lang ang peg? O kaya si Larry Silva aka Pipoy na sidekick minsan ni Vic Sotto sa mga pelikula? Mas nakakatawa daw yung joke kapag kalbo yung nagdeliver. Nabasa ko rin na minsan, bald is sexy daw. Kaya pala malakas ang datingan nila Derek Ramsey, Eminem at tito Boy Abunda. Sa psychology naman, ayon ito sa kainuman ko dati na si Sigmund Freud, nape-perceive daw ng mga babae na mukhang betlog yung ulo ng lalaki kapag kalbo kaya daw nakadagdag ng sex appeal. Ahh kaya pala. Makapagkalbo na nga mamaya. 

Sinong nagsabing napapanot na ako, di ko papuntahin sa bertday ko. Di ako nakakalbo oi, sadyang malakas lang talaga ang sex appeal ko. Booom!

Wannabe

Kahit saang sulok ng mundo ay mga Bombay. Siguro dahil sa overpopulated na sila doon sa India, kaya kung saan-saan na lang sila nagkakalat. Pero kahit saan pa man yan, basta bawat Bombay ay may mas magaling na Pinoy.

Klaruhin ko lang. Wala akong galit at wala akong hinanakit sa kanila pero putahe ng ina, kahit saan ako magpunta, andoon din sila. Sa dati kong pinagtrabahuan, Bombay na ang naghaharian doon. Ang chismax daw ay binenta sa kanila yung company. Nagpunta ako sa Italy para kumain lang ng authentic spaghetti nila. Sosyal climber na sana ang peg ko kaso sila na naman nakasabay ko sa pagkain. Tapos dito sa opisina, ang mga malalakas ay mga Bombay. Oo, isang malaking check: mga malalakas ang putok. Nagbakasyon lang ako saglit para naman makalanghap ng fresh air eh tapos amoy inidoro pa rin ang nakatabi ko sa eroplano. Kahit ba naman sa pag-ebak ko ay sila pa rin ang makasabay ko CR. Okey sige kwentong barbero lang yung huli. OA na yun masyado. Ano to, anino ko sila?

Okey I admit na bading talaga si Piolo este I admit na mas marami ang Bombay sa buong mundo kesa sa Pilipino pero di ibig sabihin noon na mas magaling sila. Ang teorya ko na pinasa ko pa kay Einstein, nauna lang sila sa partikular na lugar na yun kaya nauna silang na-hire o napromote. Katulad na lamang dito sa opisina, ayon sa aking nakalap na impormasyon, ay naunang dumating ang mga Bombay kesa sa mga Pinoy. Pero sabihin ko sayo, face to face, na wala silang binatbat sa skills natin. Kung ano ang kaya nilang gawin e kaya nating tapatan o mas lalo pang higitan. 

Itago natin sa pangalang Naseer si Wannabe 1. Matalino daw sya sa klase. Yun ang sabi sa akin ng bobo nyang kaklase. Loko lang. Senior chuva ek ek ang nakalagay sa resume nya at marami na syang napagtrabahuang malalaking kumpanya. Lahat yun di ko kilala. Pero sabi nya sikat. Nang dumating na ang trabaho sa desk nya, nganga si kupal. Walang-hiya, buong araw nya akong tinadtad ng tanong. Tanungin mo ako kung ano pinagkakaabalahan nya ngayon. Ang tadtadrin pa rin ako ng mga tanong. Ulol, ayusin mo buhay mo! Wag ako, iba na lang. 

Itong si Wannabe 2 ay napilitan akong sabihing masipag. Masipag tumunganga. Hirap kaya tumunganga buong araw. Numbers daw ang expertise nya kaya pala magaling magbilang ng mga dumadaang sasakyan sa labas ng opisina. Kung mag-English pa ay parang katatapos lang kabisaduhin ang alpabeto. Tamad na nga, may amoy pa. Pastime siguro nito ang kumain ng ipis. 

IT itong si Wannabe 3. Pero sa maniwala man kayo o sa hindi, kaibigan ko to. Plastic na kung plastic. Ang kelangan dito, may kadikit kang IT para maka-access ka ng Facebook at makadownload ka ng Maria Osawa (ngiting-aso). Yun lang, saksakan lang  sya ng tamad. Nagpatulong ako i-refill yung ink ng printer kasi may customer sa harap ko at kelangan i-print yung itinerary nya, ang sagot nya: “You need it now?” Sinagot ko ng “Hindi, kelangan ko bukas kung wala na ang customer”. Syempre hindi ko ginawa yun, propesyonal tayong mga pinoy. Sabi ko lang sa kanya Gotohell.

Si Wannabe 4 ay parang may lakad parati. Lahat ng request nya, urgent. Ang urgent sa kanya ay parang tayong Pinoy na nag-aantay ng Pasko kahit Setyembre pa lang, gusto Christmas agad. Pebrero ngayon tapos yung request nya ay sa Agosto pa, urgent ba yun?  Sarap idik-dik sa nagpupumiglas kong muscles ang mukha nito.

Marami pa silang mga Wannabe dito. Huwag na natin silang ubusin.

Kaming mga Pinoy, world class ang mga skills, ika-nga ng gobyerno natin. Trabaho lang ng trabaho. Lahat ng mga Bombay dito ay wala sinabi sa mga lolo namin. Kaso nakakalungkot lang na yung iba sa tagal na dito ay parang naging mga Wannabe na rin. Di ko naman sila masisi sa dahilang gusto lang siguro nilang mag-adapt o kaya gusto lang nilang tapatan ang ugali ng mga palkups na to.

Kaya kung saan may Bombay, may Pilipino din. Kahit sa Maldives, merong Pilipino. Gulat nga ako kasi kahit sa North Pole, meron ding Pilipino. Meron na rin daw padalang Pilipino papuntang space. Pwede na nga nating sakupin ang buong mundo.

Pinakamabango

Real Talk: Kahit di ako maligo ng tatlong araw, ako pa rin ang pinakamabango dito sa opisina.

Indiano, Arabo at mga Ehipto lang naman ang mga katrabaho ko. Tanungin mo kung paano ako humihinga araw-araw. Pasintabi muna sa lahat ng kumakain at ang mga susunod na linya ay nakakasulasok at kasukkam-suklam. Ilagay mo sa lata ang ganitong pinagsama-samang amoy: imburnal ng piggery, medyas na ginamit ng isang linggo, pawising kili-kili na may makapal na buhok, at ebak hindi na-flush ng dalawang araw. Tapos takpan mo. Shake well before you open. Boom! Yan ang totoong putok. Sumasabog. Ganyan ang atmosphere dito. Tapos tanungin mo ulit ako kung paano ako humihinga sa bawat segundo.

Unahin natin imbestigahan ang kili-kili ng mga Arabo. In fairness sa kanila, iilan lang ang may putok base sa mga nakasalamuha ko. Swerte, kasi dalawa lang ang katutubo dito sa opisina. Masasabi ko na hindi sila araw-araw naliligo pero wala silang putok. Siguro mga tatlo lang sa nakilala ko ang may di kanais-nais na amoy. Pero meron ding mga katutubo na sobrang bango na kapag nakipagkamay ka sa kanila e maiiwan yung halimuyak sa kamay mo mismo. Sabi ko, nabibilang sa pamilyang maharlika siguro to. Ang hindi ko lang maintindihan sa kanila eh kung bakit sobrang init na nga, balot na balot pa rin sila - from head to toe. Ayaw ko rin naman silang tanungin, baka gahasain nila ako.

Sunod natin ang mga taga-Ehipto. 5/6 yung may di kaaya-ayang amoy dito. Ang taas pa naman ng tingin ko sa kanila dahil sobrang amazed at fan ako ng Pyramids. Tsaka sabi daw nila na sa petals daw ng rosas naliligo si Cleopatra. Pero anyare? King ina, tuwing pupunta ako ng HR, para akong tumambay sa tapat ng kanal. Yung accountant naman mukhang naka-gel parati pero yung amoy parang gel na tae. Yung natira ay kukuwento ko na lang talkative kong pagong. Baka gahasain ako ng mga Pharaoh.

Kelangan pa ba nating ipa-SOCO ang amoy ng mga Indiano? Pero linawin lang natin na hindi lahat sa kanila ay may paghanga sa nakakasulasok na amoy. Meron din naman naliligo sa kanila tulad na lang ng GM namin. Ewan ko ba kung bakit parang achievement nila sa buhay ang magkaroon ng putok. May nagsabi sa akin na mas mabaho, mas barako at nakakalibog daw. Ulol, mag-usap kayo ng lolo kong na- paybsiks. Kelan pa nakakalibog ang tae? Sino ang naaakit sa taong mukhang naligo sa mantika? Ituro mo at tusuk-tusukin ko ng karayom. Hindi ko talaga mapapatawad itong nasa ticketing department namin. Di na nga naliligo, di pa nagpapalit ng damit. Para lalong lumala ang sitwasyon, doon pa sya nakaupo sa tapat ng aircon. Charan, instant air freshener with sinigang sa sampaloc scent. Talagang isisiwalat ko ang baho nya kasi hindi na makatarungan ang pahirap na dulot nya sa malaki kong ilong. Nakakastress kaya. Naapektuhan tuloy ang metabolism ng buhok ko. Ilang piraso na nga lang natira sa bangs ko mukhang magkaka-hairfall pa ako.

Kaya shoutouts sa mga ninuno natin kasi tinuruan tayong mga Pinoy na maligo araw-araw. Meron din may putok sa atin pero pinakamabaho na siguro yung amoy expired na utot. Yung kapag humambalos yung masamang hangin sa harap mo ay parang may ID yung utot. Nag-iiwan ng kurot sa ilong mo.

Kaya real talk: Kahit isang linggo akong hindi maligo, ako pa rin ang pinakamabango dito. 

Gitnang Silangan

So pagkatapos ng isang taon sa Saudi, ano ang aking napala?

Sagot ko noon sa teacher ko nang tinanong ako tungkol sa pangingibang bansa, ang mayabang kong sagot ay hindi. Sabi ko “Never, over my dead body”. Charot lang. Nasambit ko na mas pipiliin kong magtrabaho sa bansa natin at makasama ang aking pamilya. Kahit payak lang basta buo.

Pero kinain ko lahat ng sinabi ko at muntik pa akong mabulunan. Minsan talaga, may pagkakataon na magdedesisyon ka sa buhay mo kung ano ang mas mabigat: yung isang kilong cotton o isang kilong pako. Siyempre ang daling sagutin di ba? Ang ibig kong sabihin ay maiiwan ka ng walang option. No choice.  Eto ang eksena: Buntis ang asawa mo at na-CS. May hinuhulugan kang bahay. Marami kang utang. At apat na lang ang natira mong buhok sa bangs, nalagas pa yung isa.

Pero bakit Saudi? Eh, sa gusto kong sumakay ng camel. Eh, gusto kong mawasak ang pwet ko. Hahahaha.

Pero bakit hindi? Malaki ang offer. Walang tax. Libre ang accommodation. Maraming bawal. Bawal ang sugal, inum, at babae. Walang nightlife equals malaking ipon. Eh yun naman talaga ang purpose di ba, ang makaipon at makapundar. Ang mabuo ang tagpi-tagping mga pangarap.

Sa pagkape-kape ko mag-isa tuwing umaga, minsan naiisip ko na blessing na rin kung maituring ang paglaklakbay ko dito sa kaharian ng buhangin. Akalain mong kelangan ko pang mag-Saudi para makapunta ng Italy at Austria. Dito rin ako unang nanalo sa mga pa-raffle raffle na yan. Sa Pinas, kahit sa ending di ako manalo-nalo. Kahit sa jack-en-poy malas din.

So ano nga ba napala ko kapalit ng lungkot sa ibang bansa? Well, naturn-over lang naman sa akin yung minimithi kong bahay at lupa. Nabawasan ang milyones kong kautangan. Si baby nag-first birthday sa Jollibee. Naranasan ang pagcheck-in sa 5-Star hotel. Nakatikim ng putahe ng at nakapunta sa iba’t ibang bansa. Nagkaroon ng gintong Ipad. Nakabili ng sariling helicopter at nagpagawa ng helipad. Ok, ok, yung huling dalawa ay kukuwento ko na lang sa pagong.

Kaya sige kahit malungkot at mahirap, isang taon pa ulit dito sa Gitnang Silangan. Malay mo, makauwi ako ng camel this year.